داروساز ایرانی

مركز پژوهشهاي مجلس شوراي اسلامي اعلام كرد: داروخانه‌هاي سراسر كشور بابت حق فني رايج شده از دوران دفاع مقدس، هر سال بالغ بر 217 ميليارد تومان از شهروندان دريافت مي‌كنند.به گزارش روابط عمومي مركز پژوهشها، دفتر مطالعات اجتماعي اين مركز در پاسخ به درخواست احمدتوكلي نماينده تهران، ري، اسلامشهر و شميرانات در مجلس، ضمن بررسي موضوع دريافت حق فني در داروخانه‌ها، خاطرنشان ساخت كه در دوران دفاع مقدس كه در چارچوب سياست ثابت‌نگه‌داشتن قيمت‌ها، قيمت دارو نيز به شدت كنترل مي‌شد، قدر مطلق سود داروخانه‌ها نيز كاهش يافته بود و براي رفع مشكل داروخانه داران بنا به تصويب هيات دولت وقت مقرر شد مبلغي تحت عنوان «حق فني» براي جبران پايين‌بودن سود فروش دارو در داروخانه‌ها در نظر گرفته شود كه بعدها با سپري شدن دوران بحراني دفاع مقدس و آزاد شدن قيمت ها، قيمت دارو نيز دهها برابر رشد كرد و به تبع آن سود فروش دارو نيز به طور چشمگيري افزايش يافت ولي «حق‌فني» داروخانه‌ها با وجود رفع علل ايجاد كننده آن همچنان از بيماران دريافت شد به گونه‌اي كه حق فني نسخ بيماران شهري در حال حاضر حدود 5/217 ميليارد تومان در سال است كه به اين مبلغ حق فني داروهاي بدون نسخه و داروخانه‌هاي شبانه‌روزي كه از ساعت 10 شب تا 8 صبح 10 درصد حق فني بيشتر دريافت مي‌كنند نيز اضافه مي‌شود.مركز پژوهشها با تاكيد بر اينكه اتخاذ تصميم مبني بر اخذ حق فني در داروخانه به دليل شرايط خاص دوران دفاع مقدس و سياست‌هاي تثبيت قيمت‌ها از جمله قيمت دارو و براي جلوگيري از زيان و تعطيلي داروخانه‌ها در آن زمان بوده است، افزود: بعد ازآن مقطع قوانين متعددي مبني بر عدم افزايش OOP(هزينه‌هاي افزون بر ميزان مقرر) مردم كه مخالف با قوانين و مستندات مرتبط با دريافت حق فني است به تصويب رسيده است ضمن اينكه با رفع مشكلات آن دوران و منطقي شدن قيمت دارو و سود فروش آن به نظر مي‌رسد كه اكنون مي‌توان پيرامون تصميم اتخاذ شده در سه دهه قبل تجديدنظر به عمل آورد.مركز پژوهشها افزود: استفاده از علم و توانايي‌هاي مختلف در امر داروسازي جزء وظايف شغلي داروساز است كه به موجب آن صلاحيت اداره داروخانه به ايشان اعطا شده است و نمي‌توان آن را كالايي جداگانه تلقي و هزينه ديگري را علاوه بر سود متعارف فروش دارو و محصولات ارائه شده در داروخانه از بيماران مطالبه كرد همچنانكه براي ساير مراكز پاراكلينيكي داراي مسئول فني (مانند مراكز تصويربرداري و آزمايشگاهي و... ) چنين حقي در نظر گرفته نشده است و در صورتي كه پرداخت حق فني در داروخانه‌ها داراي توجيه باشد ، مسئولين فني ساير مراكز پاراكلينيكي نيز مي‌توانند چنين تقاضايي را براي دريافت حق فني مطرح كنند.مركز پژوهشها اضافه كرد: اگر سودي كه براي فروش دارو در داروخانه در نظر گرفته شده است كافي نيست، مي‌توان پس از كارشناسي هاي لازم اين روند را اصلاح كرد، ولي اينكه هزينه ديگري تحت هر عنوان از جمله «حق فني» به بيماران تحميل شود، توجيه ندارد. زيرا به دليل اين كه اين هزينه در تقبل بيمه‌هاي درماني نيست و مستقيما توسط بيمار پرداخت مي‌شود موجب بالا رفتن OOP (هزينه مازاد ) بيماران مي‌شود . در حالي كه در صورت اصلاح سود فروش دارو، سازمان‌هاي بيمه‌گر مجبور به تقبل هزينه شده و از فشار به بيماران كاسته خواهد شد.وانگهي وجود تعرفه‌هاي مختلف و متعدد براي ارائه يك خدمت – نظير ارائه دارو- باعث ايجاد ابهامات بيشتر در گردش كار شده و بيماران به علت ابهامات موجود در صورتحساب خود امكان كنترل صحت و سقم هزينه‌هاي دريافتي را ندارند. نكته مهم ديگر اين است كه بيماران به غير از آنچه توسط پزشك در مورد نحوه مصرف دارو در نسخه درج شده است، غالبا خدمت ديگري از داروخانه‌ها دريافت نمي‌كنند و مسئله بررسي مغايرت‌هاي احتمالي داروها نيز جزو وظايف پزشك و داروساز است و ارتباطي به بيمار ندارد كه بر اين اساس هزينه جداگانه‌اي از او به عنوان حق فني دريافت مي‌شود و اين امر مي‌تواند موجب شود كه براي مثال براي دريافت يك دارو با قيمت مشخص ، چندين برابر ارزش آن دارو به عنوان حق فني از بيمار مطالبه شود.در پايان بررسي مركز پژوهشها آمده است: با توجه به اينكه موضوع دريافت «حق فني» در داروخانه‌ها در حال تبديل‌شدن به يك حق غيرقابل خدشه است و در شرايطي كه بيماران به قدر كافي از بالا بودن سرسام‌آور قيمت دارو ناراضي هستند و شرايط و دلايل ايجاد حق فني نيز رفع شده و مجوزهاي قانوني اخذ حق فني نيز توسط قوانين ناسخ و منسوخ از جمله ماده 90 قانون چهارم توسعه كشور لغو شده است، بنابراين لازم است هر چه سريع‌تر و به نحو مقتضي نسبت به حل اين مسئله اقدام شود.

و تو را در چه جایگاهی می انگارند؟؟

در ادامه بخوانید دسته گل کیهان را:

http://www.kayhannews.ir/850210/11.htm

مسئولان بهداشتي اين گل را به سبزه آراستند
سالها پيش طي چند نوبت در روزنامه كيهان و نشريات محلي متذكر شديم كه حق فني داروخانه ها اجحافي در حق بيماران است و بدون كار كارشناسي روي آن تصويب شده است. متأسفانه مسئولان دولتهاي قبلي جوابي ندادند ولي تعدادي از صاحبان داروخانه ها گفتند: اين مبلغ ناچيز درمقابل خدمات ما دكترها رقمي نيست. ما سالها درس خوانديم پس نتيجه تحصيل ما چه مي شود؟ ثانيا اين مورد از بالا تصويب شده ما كه كاره اي نيستيم!
فردي مي گفت: در زمان تصويب اين طرح ظاهراً تعدادي از مسئولان بهداشتي و درماني يا داروخانه داشتند و يا در شرف تأسيس داروخانه بودند كه ذي نفع بودند و تا انتهاي اين طرح را هم پيش بيني كرده بودند، به طوري كه اين پيشنهاد را داده و فوري هم تصويب كردند.
اولا: اين رقم ناچيز اينك به نسخه اي حداقل 3000 ريال رسيده است.
ثانيا: آيا فروش داروخانه براي داروخانه ها سود دارد يا خير؟ اگر سود دارد كه حداقل آن نيز 15درصد است و با توجه به فروش روزانه داروخانه ها كه مبلغ بالايي نيز فروش دارند درصد سود نيز بالا است. ولي اگر سود ندارد پس چگونه است كه دكترهاي داروساز درصدد تأسيس داروخانه هستند؟ همه مي دانند كه شغل داروسازي و داروخانه داري درحال حاضر در كشور ما از درآمد خوبي برخوردار است. حداقل يك مورد آن داروهايي است كه درسال گذشته خريداري شده ودرسال جديد با تعرفه جديد به فروش مي رسد كه از اين طريق سود كلاني هم آقايان كسب مي كنند.
ثالثا: روزانه اگر فقط 500 نسخه وارد شود كه معمولا بيشتر از اين هست چيزي حدود يك ميليون و 500 هزار ريال در روز فقط حق فني دريافت مي شود و درماه چيزي بيش از 35 ميليون ريال آيا واقعا اين مبلغ ناچيز است؟
رابعا: اگر فردا مشاغل مختلف هركدام تقاضاي حق فني در رشته خود كنند حق خواهند داشت و آيا قدرتي يا حمايت كننده اي براي اين مشاغل وجود دارد كه هم پاي داروخانه دار ها حق فني گرفته و سال به سال هم نرخ دريافت حقشان را افزايش دهند؟
مردم دراظهارات خود مي گويند: اين حق فني واقعا اجحافي در حق بيماران است كه صورت مي گيرد ما از مسئولان بهداشت و درمان تقاضا مي كنيم براي اين مسئله راه حل قابل قبولي ارائه دهند تا مردم متضرر نشوند.
به راستي درآمدي معادل دو ميليون تومان تا چهار ميليون تومان درماه واقعا ناچيز است؟ اگر اين ناچيز است پس كارگري كه فقط 70 هزار تومان در ماه دستمزد مي گيرد بايد چه بگويد؟
تازه مطلب حق فني داروخانه ها را به اتمام رسانده بودم و گفتم گراني دارو از يك طرف، حق فني داروخانه دار ها هم از يكطرف، مردم را به آينده نگران كرده است و بايد در صدد راه حلي براي اين موضوع باشيم كه ازطريق رسانه ملي «صدا و سيما» شنيدم تعرفه پزشكان هم افزايش يافت!
ما مي گوييم بابا مردم ندارند، درآمدشان كفاف زندگيشان را نمي دهد، كمر عده اي در زير مخارج روزانه خم شده است و... تعرفه ويزيت پزشكان را هم افزايش مي دهند!
مسئولاني كه تعرفه ها را تعيين مي كنند اكثرا پزشك هستند با حداقل درآمدهاي ميليوني. واقعا براي آنها مبلغ ويزيت 7 هزار تومان مبلغي نيست زيرا آنها توان پرداخت ويزيت 70 هزار تومان را هم دارند. درآمد مردم عادي يعني اكثريت جامعه اجازه پرداخت چنين ويزيتي را نمي دهد و دراين ميان ويزيت پزشكان متخصص و فوق تخصص و پزشكان عمومي نيز گران شده است و اين براي مردم عادي جامعه كه اكثراً از درآمد كافي برخوردار نيستند، به معناي شكل گيري جامعه طبقاتي است.
واقعا آقاياني كه اين تعرفه ها را افزايش مي دهند آيا بررسي كرده اند كه برخي از پزشكان محترم چه اندازه به سوگند پزشكي خود وفادار مانده اند؟ و آيا هنگام افزايش تعرفه به درآمد مردم توجه كرده اند يا متأسفانه فكر كرده اند همه مثل خودشان درآمد دارند؟ به هرحال در اين افزايش تعرفه ها متضرر واقعي مردم هستند و اين ضرر مردم آثار زيانباري بر جامعه تحميل خواهدكرد كه بايد نگران آثار آن باشيم.

و بخوانید از نگاهی دیگر:

http://www.hamaahangi.com/akhbar/darukhaneh.html

کاهش دستمزد کارگران فنی داروخانه ها

بخشی از دستمزد کارگران فنی داروخانه زیر نام « حق فنی» پرداخت می شود. تا چند سال پیش میزان این بخش از دستمزد براساس مصوبات دولتی 500 تا 750 تومان در ازای پیچیدن هر نسخه بوده است. حکمت این نام گذاری در سیستم پرداخت دستمزدها توسط سرمایه آن است که این مبلغ را به جای آن که سرمایه دار صاحب داروخانه پرداخت کند بر سطح معیشت و دستمزد بسیار ناچیز کارگران سرشکن می ساخته اند و هم اکنون می سازند. هر کارگر بیمار یا هر کارگر دارای زن و بچه بیمار هنگام رجوع به داروخانه علاوه بر بهای دارو این مبلغ را نیز پرداخت می کند و به این ترتیب پرداخت بخشی از دستمزد کارگران فنی داروخانه ها را بر دوش می گیرد تا سرمایه دار صاحب داروخانه معادل آن را بر دنیای سودهای کلان خود اضافه کند. در سال های پس از پایان جنگ عراق و ایران، مبلغ مذکور به 300 تا 400 تومان کاهش یافت. همزمان صاحبان داروخانه ها نیز کل این مبلغ را به شیوه سابق از مراجعین بیمار دریافت کردند. اما با طرح ابتکاری سرمایه دارانه خویش هیچ ریالی از آن را به کارگران فنی داروخانه ها پرداخت نکردند. این وضع سال هاست ادامه دارد. سرمایه داران صاحب داروخانه ها اولاً بخش مهمی از دستمزد کارگران فنی خود را به سودهای نجومی و سرمایه های عظیم خود اضافه می کنند. ثانیاً زیر نام ترمیم دستمزدهای کارگران فنی در قبال هر نسخه 300 تا 400 تومان از کارگران بیمار و دارای خانواده بیمار می گیرند. ثالثاً حتی یک ریال از این مبلغ را هم به کارگران فنی داروخانه ها نمی دهند. رابعاً و بالاخره مبلغ دریافتی مذکور را هم به اقلام سود و سرمایه خود اضافه می کنند.

31تیر 87

شما را به خدا ببینید این چه گفته!:
جناب نسخه پیچ داروخانه که نهایت علمش کلماتی است که از داروساز موقع توضیح به بیمار شنیده و یا از خود دکتر داروساز یاد گرفته چه حرفها میزند، انگاری که بگوئیم سپور محترم شهرداری چون بیشتر از شهردار تهران کار میکند آخر این انصاف است حقوقش 1/n ام باشد!!

پ.ن :حقوق ماهانه مسئول فني داروخانه (دكتر داروساز-با 6 سال تحصيلات دانشگاهي و گذراندن 2 سال طرح)  از حدود 900 هزار تومان در سال 87 از ارديبهشت سال 1388 به يك ميليون و صد هزار تومان براي 8 ساعت كار روزانه در داروخانه رسيده است،، و ايشان چه خوب ذكر از عدالت فرمودند...

...در دیزی باز است...

http://www.mardom-e-no.com/newsadmin/preview.php?id=8559

رئيس کانون انجمن صنفي کارکنان فني داروخانه‌‏ها:
دريافت حق فني از نسخه‌ها غيرقانوني است

ابوي مسئله آموزشي پرسنل داروخانه را نيز از ديگر مشكلات كاركنان اين صنف دانست و گفت: وزارت بهداشت و درمان و سازمان آموزش فني و حرفه‌اي در اين زمينه همكاري لازم را ندارند.